Sonbahar

İstanbul`a bu gün gri bulutlar inmiş
Radyo hüzünlü bir sonbahar şarkısı çalıyor
Yağmur hafif çiseliyor gibi
İstanbul susmuş sanki
Ne kadar istesemde konuşmuyor
Betonların, camların arasına
gizlenmiş insanlık...
Sokaklarda işlenen acımasız suçlar
Hepsi...Hepsini barındırıyor bu şehir
Rüzgar esiyor poyraz sanki
Kimilerin başında kavak yelleri
Saçlarımı alıp götürüyor
Saçlarımın uçları rüzgara değiyor
İçim titriyor.
Çünkü bu sonbahar hüzünlü geliyor
Yavaş geç ve hüzünlü gelen bir sonbahar
Kuşlar terk edecek bu şehri
İnsanlar yaşarken ölücek bu şehirde
Ha toprak ha beton
Ne fark eder gömülücez evlerimize
Daha yolun başındayım
Duygularım bastırıyor sözcükleri
anlatamam daha fazla
bu sonbahar çıplak kalıcak İSTANBUL
Dökücek yapraklarını