Sonbahar Yine Selam Verdi

Sonbahar yine selam verdi
Bu sabah, solgun bulutlar arasından,
Dönüyorken biz
Küçük bir dosta elveda dediğimiz
Meriç kıyısından.
Uzak anılarımdan arda kalan
Bir görüntü olup yansıdı
Çocukluğumun unutulmuş İlkbaharları,
Gri bulutlar arasından.
Sahipsiz bir kayık gibi
Anılarım,
Uzaklaşıyor şimdi
Buralardan.
Ne Sonbaharlar,
Ne de İlkbaharlar
Kalıcı değil ki,
Bilmem ne kalacak geriye
Bu yorgun ve
Unutulmuş Edirne
Sonbaharlarından ?
Bilmem ne kalacak geriye
Issız ve
Suskun Edirne sokaklarından ?
Bilmem ne kalacak geriye
Islak ve
Kaygan Meriç kıyısından ?
Ne O.
Ne Bu.
Ne de Ben,
Yer almayacağız
O gelecek yaz sabahlarında.
Ne kaldırımlar.
Ne kapılar.
Ne de çatılar,
Sahip çıkmayacaklar
Gölgelerimize de
O gelecek kış sabahlarında.
Yitip gidecek ardımızdan,
Son sözcüklerimiz de
Aşınan taşlar
Ve nehir kıyılarında.
Bu nedenle,
unutmabeni çiçekleri
Ve ümit
Ekmek istiyorum
Yeni doğmuş bebeklerin
Bakışlarına.