Sonbahara Asırlar Var

Aylardan mayıs, günler ibadetlere yayılmış dünyanın sonu gibi.

"Yüreğiniz sıkılmasın, iman edin" ağıyor gök kubbeden.

Yeniden mi doğuyorum bir iftira gibi,

ölüler dirilecekmiş oysa, öldüm mü ben?

Bu son ağıtlar olamaz, henüz dolmadı yaşım.

Susadım!

Nerede benim şarabım? 

Neyse ki bugün aşık olmaya karar verdim dostlar,

aşk adamı yaşatır, ileride öldüreceğini bilsem de.

Buğz etmiş bu tafran karası çingene,

bir cinayet gibi gözleriyle başucumda.

Pavlus şahidimdir ki dilime pelesenk etmiş adı,

yağmurda ıslanan sıska bir ceylan gibi ne tarafa baksam

gözlerim hapis, aşklarım makûs firari.

Onu okul bahçesinde dört tarafı tirşe rüzgarlar ortasında

beyazlar içinde bulduğumda beni bekliyordu.

Filhakika ne tür bir bekleyiş bu bilmiyorum,

sırra kadem basan duygularım gibi karmaşık.

Oturduğumda telaşla medet umduğum gözlerine

baktım bir ufak merhabayla.

Kısık gözleri bir dua gibi âdeta meydan okuyordu güneşe,

sen doğmasan da kirpiklerim arasında ışıltılar der gibi.

Rüzgarın serinliğiyle dalga saçları bir yosma gibi

örttü yüzümü, tel tel işledi vücudumun her zerresine.

Tanrım,

yazılmamış en güzel şiir gibi yüzünü içime çekiyorum

bu gözler, bu cennetin kapısını andıran dudaklar,bu koku.

En mutlu gününde mi yarattın bu yüzü?

Ve bütün eski aşklarım gözlerimde intihar ediyor.

Merhaba diyorum yüreğimde bir sevinçle,

merhaba mabedim de doğan kara gözlü çingenem,

gönlümün locası parsel parsel senindir..

Şimdi ezberliyorum yüzünü,

aylardan mayıs, günler ibadetlere yayılmış dünyanın sonu gibi.

Beş vakit sana uyanmaya bağlıyorum duygularımı sicimle.

Aramıza uzun bir yaz giriyor.

Sen kıyılarda maviye aşk tutarken,

ben doğunun soğuk güneşinde sayıklayacağım adını,

kokunu fezadan serpeceğim bu kara parçasına.

Ve ayları günlere, günleri saatlere bölerek

sonbaharı bekliyorum kara gözlü çingenem,

sonbahara asırlar var..

sonbahara..

asırlar..