Sonbaharda Açmak

zehirden günler saydım takvimden
üşüyorum
sonbaharda açmaya zorlanmış bir çiçek gibi..
hangi şehrin rüzgarı vurmadı ki yüzüme
çaresizliğimi,
sevdiğim, mahkumum ben
her şey ölür
ben solmadan ölmem

gün güneşiyle kandırdı bazen
sanıyordum solmak mevsimi geçti
ne vakit geldi
can suyum çekildi bedenimden
utandım bakmaya toprağıma
ben ondandım
ama o
o çoktan çevirmiş yüzünü benden

bu kış çetindir sevdiğim
ardında baharı mı saklar
ölüm mü bekler bilinmez
içimde büyüyen çıkmaz sokaklar
ah başımı alıp gidesim var

bu kış çetindir sevdiğim