Sonbaharda Vizyonda

/seninle ancak bir filme başlanır
çok ağlatılmış bir yaşamdan
çoğaltılmış kötü kopyalarla... /




biraz daha kaybediyor umut
ihanet etmiyor gözün gördüğüne
unutsa da yalan kendi gerçeğini
küllerinden doğuyor
başka aşkların hesapsız isyanlarında

içimde boşluğun yolculuğu biletini kesiyor
birbirine benzeyen kaderlerin sırdaşlığına inat
kendisiyle yüzleşmemek için
yüzünü bırakıp da gidiyor
hatıralar biriktirmek istiyorum sana
hiç yaşamadığın kadar

bizi de sevdaya götüren bu olmadı mı
düşme ve çarpma arasında

oysa aşkın kendisiydi
içimizde ki kör gözün isyanı
ilk günkü gibi tutuşan fer için
bir çeşit sızı

çığlığın sessizliğe bölündüğü kentlerin sinemalarında
nefs/im kendine devken
acının ince gülümsemesi ile buluşuyordu çiy tanesi gözlerim
uzaksı bakışlarla gidilen yerlerin seyircisiydi gözlerin
bir ölümlünün hafızasında yapayalnız

kalp yoksunluğudur
kim olduğumuzu anlama çabası
kesin bir kimlik eksikliği
bu gece ?zamanın ruhu? oynuyor yalnızlıkta
galasında hesapsız alkışlayanlarla
ölüme öykünen hayatların dar ağacında

bizi de ayrılığa götüren bu olmadı mı
düşme ve çarpma arasında

oysa aşkın nefesiydi
bir yaratma edimi
karıştığı yıkıcı eylemler için
bir çeşit telafi

bir daha başlıyor
üstelik antraktsız
sadece düşenler ve çarpılanlar için

ahh A Ş K... S A R I L B A N A
sonbaharda vizyonda...

alicengizoyunu

(...insan her zaman dost bulamaz,arkadaş da olamaz...?aşk? sana bunu öğretmedi mi...)