Sonbahardı İhanet Ediyordun

Sonbahardı, aylardan kasım, yıl 2009,
Evlerin üstünde, terası çatı gibi örten,
Dört köşe gökyüzü eflatuna dönüşmüştü,
Bir duvardan ötekine uzanan bulut iplikçikleri ,
Gün batımıyla pembeleşmişti.

Irzına geçerken zeytuni kara, pembe rengin,
Ben ise yüzünde hainliğin doruk noktasını görüyordum,
Sen masumiyet rolü ile tüm çevreni kandırmayı başarırken,
İkiyüzlülüğünü keşfediyor bundan da keyif almıyordum.

Gittikçe mavimsi bir alacakaranlık kaplarken gökyüzünü,
Yeşilden sarıya dönüşen yapraklar ölüme gidiyordu,
Hızla akan nehir taşıdıklarıyla renkten renge girerken,
Seni sevmediğimin farkına varıyor, rahata eriyordum.

Kocaman ağaçların gölgede kalmış dallarında kuşlar cıvıldaşıyor,
Yerdeki toz, adımlarla yukarı kalkıyor ve havada asılı kalıyordu.
Çınar dallarının oluşturduğu kubbenin altında karıncalar gezinirken,
Senin var olan değerini, boş yere yükselttiğimi anlıyor üzülüyordum.


5 Aralık 2009
Şa.