Sönen Yürekler

Yokuşunu tırmandığım sessizlikti

Geceleri ağlayan 

Yorgunluğa hapsolmuş şiirleri 

Korkutan derdimdi benim

Sevgiliye nane limon yapmış da 

Veremeyen elimdi benim

Lapa lapa yağan karı

Duymak kadar yaşamıştım oysa hayatı 

Şavkına doyamadığım gözleri ararım 

 Fakat sönen gözler değil de

Sanki yüreğiydi insanların 

Isınsın diye güneşe gönderdim 

Ölü gibi soğuk vücudumu 

Lakin ne güneş ısıtır 

Ne de ruhum kabul eder 

Öylece kaldı ortada 

Amaçsız yolcu gibi

Cümledeki noktayı noksan diye görsem de

Silemedim 

Belki bahara yolcudur umutlarım 

Belki de kaybolmuşlar

Kırmızı uçurtmamla beraber

Oysa

Uçan buhara bakar gibi

Sefil dünyaya bakmakla geçti ömrüm 

Sığındım en sonunda 

Renksiz denizlerin koynuna 

Nefes diye yıldızları kokladım 

Ve ağlayan ülke gibi 

Battıkça battım derinlere 

Battıkça battım