Sonlu Hayat

belki bir gün batımı ile güneş

en kızıl elbisesiyle

alay ederken dünyayla aşk ağlıyordu

belki bir karıncanın soluklanmasını izlerken bir bulut

vazgeçer gözyaşından

belki aşk nedir bilmeyi istemezken ,

bir aşk hikayesinin sebebi oluyordu

belki çok istediği her şey için

hiç olmadıkça korkuyordu

tamir edilmez utancıyla yüzleşmek

anlaşılmaz yapıyordu hayatı

belki bir gün

bir gün doğumuyla aşk

geç kalmış olmayacaktı

yitirmemişse umudunu

sen yokken

ben de yok muşum diyecekti

birbirimizi görünce meğer

yıllardır tanıyormuş gibi mutlu olduk

sen doğruydun

seninle tanıdım doğruyu

hayat doğruydu diyecek haykıracaktı

seninle buldum doğru hayatı

umutları azık yaptım

uzun bir yolculuğa çıkacak gibi

ufkuma çıkan acılardan

köprüler inşa ettim

uzak yakın ne fark ederdi

utancımı kaybetmemek uğruna savaştım

kaybettiğim umutlarım değildi

gökyüzümü kaybettim

bundandır yağmur bulutuna hasretim

kapattığım bütün hesaplar

bana zarar yazsa da

sukutu hayallerin insanı olsam da

hayat bedel ister

sevgi sevilmek ister diyerek

hayata tutunmayı öğrenecekti

sonlu hayatın ölüm gerçeği

özgürlüğün en güzel tarifiydi

belki buna inandığından beri

daha özgürdü

özgürleşmektir anlamlı ölmek dedi

belki aşkı bundan çok sevdi.

19.02.2024