Sönmeyen Nur

Nur şehir Medine'den
Bir nur doğdu Âmine den
Kondu melekler kucağına
Sönmeyen nur oldu karanlığa
Nur oldu nur doldu ocağıma.

Hem sevdi, hem sevindi âlem
Siper oldu bulut bile gökten
Âşık oldu sana hepten
Divana durdu onsekizbin âlem
Ses geldi hem de kuru kütükten.

Yar oldun, nur oldun hoş geldin
Kulak verdik o güzel sesine,
Uyduk bil ki bizde senin izine
İyi ki geldin şeref verdin
Güller gülü gönül bahçemize.