Sönmüş Bahar Sarı Begonya

Sönmüş bahar, sarı begonya
Yapraklarına şiirler asar sarnıçlardan akarlarla
Dört duvar çevirir etrafımı
Üzerimde mavi sevi gök kubbe
Aksanı bozuk bir çobanın nefesinden dillenir kaval
Sürer usumun sürüsündeki düşleri



Şimdi
Güneşin memesi emziriğim
Tufan çığlığı karanfil kokusunda ayrılık
Mısralarının ağırlığını taşır adanmış şiirlerin
Ruhban dinletisindeki yüreğim



Gök yarığı üzerine çöker k/aralık
Avurtlarında söner tavan arası eskimişlik
Gök kubbe çöker
Gergefinde koca yoksul bir çile
Gözlerime geçirdiğin her öğün ağlama hali
Üzerime yıkılır son kazdığın ayrılık siperi



Sevgili.!!!
Bak ellerim veda kokuyor
Terden ve kızarıklıklarımdan ibaret utangaçlığım
Yürek serpintilerimde sarı begonya ölgüsü
Tarumar bir bahar



Mübalağa bir akşam
Çöker omuzlarıma çileli bir ekime yağan konfeti
Kuşlar dallarında ah'lı
Gün yoruk ve b/ezgin
Masumiyetin idam fermanıdır lodos bakışı
Haylice çöker üzerime hazan



Fetret.!!!
Gün düşer ahir amanlara
Mühlet giyinir saatler
Nefrete döner gazel
Ayaz diner solgun nefeslere



Sevgili !!!
Bilirsin yarı gölge sever
Bir tutam sarı begonya gizli kirpiğinin aralığında
Solgun bahar, sarı begonya
Hayli geçkin bir ömür
Kırbaca soyunur dil
Döver sevdamı