sonra Ne Kalır Ki

son yangıdır
adının kirlettiği bu nehir...



bir kırık yağmur daha saplandı ciğerime
sızılarımı öksürürken...sen çıktın kan türkülerimden
adının gizlediği en güzel geceyi sarmaladım gizime
ve akarken yavaşça kurumuş dudaklarıma
şimşeklerini atmadan kaçtın mı gene
ah bitmeyen gece...
olmayan sabah...
duyarmısın birgün sesimi şafak ağarınca
nasıl titrediğimi görebilirmisin yatağımda
bir anatomi daha tükettik
''bir kadının anatomisi''
bir geceyi daha sabah ettik yüzyılda
yıllnamış şarap gibi yıllandıkça güzelleşemedik
yıllandıkça yandık...
kar tohumlarını yazdan kalma bir esintiyle ektin gene yüreğime
ve içimde beyaz bir gelincik türettin giderken
söyle sevdiğim, kadınım, cemrem,çingenem
benmiydim seni alan senden...yoksa elmi
yoksa dilmi....
gecede infilak acılar...
olmayan sabahlar...
susmayan çığlıklar....
ne buldum akıtırken seni damarlarımdan
alev kızılı saçlar döküldü yalnız kollarımdan...
beden yorgun,,
dil suskun
çaresizliğimin yüzüncü yaşındayım
kusuyorum her bitmeyen geceye hasretini
kara gözlerim çarpışırken sabaha yakın...
çaresiz yağmurlar düşüyor fotoğraflara...



bıraktığın son yağmurdu
düşünce alevime...
sen gittin ben yittim...