Sonra Sen Gittin....

...sonra sen gittin

herşey yine suskun ve çaresizce beklerken yolunu
ışıksızım gecende sana bırakırken doğum sancılarımı
mesken tutmuş yaraların bedenimde
ne yana gitsem bir sızımsın inceden
kanayarak akıttım sana gözlerimi
sen çölde nefret saati gibi umarsızca çektin serabını dudaklarımdan
ayrılık diz boyu uyku genişliğinde göğsümde
yaralı yarasız kaç mevsimde buluştum seninle
ağlasam dördüde gelir mi bir yere...
ve kalıntılarımdan bir çiçek yaptım sana sahra yıldızı
giderken boynuna usulca sinsin diye kokum
bir yudum hasret gözlerimde doldu şimdi...
çölde geceler ne soğuk oluyormuş...
oysa sen varken yanıyordu güneşten tenim...
gittin ve sahraya soğuk bir gece çöktü..

sonra sen gittin
çölde bir nöbet hasret oldun...
ve
tüm gece sancılarım senin doğumunla son bulacak....