Sonsuz Düşü(şü)m

Öyle bir uykuya daldım ki,
Uyanamıyorum sabaha.
Yatağımın sensiz kısmı,
Yastığımın kokusuz hali ...

Öyle sıkıca yumdum ki gözlerimi,
Ne mecalim var senli düşlere,
Ne de ayık olabilecek kadar,
Dinç durabiliyorum uzaklığına.

Öyle bir yorganın altında kaldım ki,
Nefessiz, sensiz ve hissiz...
Tanıyamıyorum kendimi.
Odam kendimi göremeyecek kadar karanlık artık..

Kapımı öyle bir kilitlemişim ki,
Ne ben açabiliyorum içeriden,
Ne sen gelsen, kırıp geçebilirsin...
Basitliğime susuyorum.

Geceden bıktım,
Gündüze kusuyorum isyanımı.
Şimdi sadece sonsuz uykuya aşığım...

Sorgusuz süalsiz,
Yorgun ve bitkin,
Kırılgan ama olgun
Senle ve sensiz yürüyorum


Denizin yosun tutmamış,
İçki tadıyla bulanmış,
Kahkahası az,
Derin bakışları anlam kazanmış,

Dokunuşların alevlendirdiği!
Yalnızca bir an için doğruluğun,
ve en ince güzelliğin bulunduğu yerde...

Sonsuz düş(üş)üm oldun,
Nereye koşarsam koşayım
Ya tökezliyorum,
Ya da gölgen hep benimle...