Sonsuz Hasret

I

Gece boyunca yıldızlar sessizce titrer,

Gözlerinin izinde kaybolmuş bir umut,

Karanlık köşelerde yankılanan sessizlik,

Bir duygu, bir yarım kalmış düş.

II

Soğuyan kahvenin bıraktığı kahverengi izler,

Sohbetlerin yankıları, zamanla silinen anılar.

Solmuş bir çiçek gibi, zamanın derinliklerinde,

Yalnızlığın gölgelerinde unutulmuş hayaller.

III

Gözyaşları arasında yitip giden umutlar,

Sonsuzluğun derinliklerinde sessiz bir feryat.

Bir zamanlar canlı olan duygular,

Gözlerde savrulan eski bir hayal.

IV

Köşe başında unutulmuş bir yazı,

Sözlerin arasında kaybolmuş özlem dolu satırlar.

Geceye dokunan yıldızların soluk parıltısı,

Yalnızlıkla örtülen, soğuyan duygular.

V

Eski bir şarkının yankısı hâlâ kulaklarda,

Bir zamanlar canlı, şimdi silinmiş hatıralar.

Gözlerin derinliklerinde titreyen hüzün,

Sonsuzluğa karışmış eski bir hikaye.

VI

Ağaçların derinliklerinde kaybolmuş izler,

Birlikte yürüdüğümüz yolların sessiz yankıları.

Gecede kaybolan rüyaların ardında,

Yaşanan, ama şimdi unutulmuş duygular.

VII

Sıcak bir zamanın köşesinde,

Şimdi soğuyan kömürlerin izinde.

Gözlerde yankılanan eski sözler,

Bir zamanlar canlı, şimdi sessiz kalan.

VIII

Rüzgarın fısıldadığı eski sırlar,

Bir zamanlar paylaşılan, şimdi sessizleşen.

Gecede kaybolan hayallerin izleri,

Yalnızlıkla örülen anılar.

IX

Rüzgarla gelen eski bir ezgi,

Sözleri unutulmuş, tınısı solmuş.

Kalpte titreyen özlem,

Sonsuz boşlukta savrulan eski hatıralar.

X

Doğanın derinliklerinde kaybolan adımlar,

Birlikte yürüdüğümüz yolların sessiz yansımaları.

Gecede gömülen anıların karanlığında,

Zamanın unuttuğu bir öykü gibi sessizim.