Sonsuz Hasretler Büyüttüm Bu Kentte

Bu kentin dar sokaklarını ezberledim
Karanlığa çalan meydanlarında volta attım
Adını slogan yapıp inlettim göğünü
Kaçırdım tüm güvercinleri avlulardan
Tren garlarında sabahladım
Sabah ezanlarıyla adını ünledim
Amaçsızca her trene el salladım
Her gelen yolcuyu sen sandım
Duraklarında binmeyeceğim otobüsler bekledim
Sensiz günleri ajandama hıçkırıklarla ekledim
Sonsuz hasretler büyüttüm bu kentte
Sonsuz gelmeyişlere kahrederek



Sebepsiz çattım tanımadığım adamlara
Sıkı dayaklar yedim her birinden
Hiçbiri yokluğun kadar acıtmadı bedenimi
Parkların en güzel çiçeklerini kopardım
Tutup başka yerlere gömdüm
Denize taşlar attım balıkları ürküttüm
Köprü altlarında kıvrılıp yattım
Gazete kağıtlarını üstüme örttüm
İçin için ağladım yokluğuna
Sonsuz hasretler büyüttüm bu kentte
Sonsuz bekleyişler içinde



Sonsuz hasretler büyüteceğim bu kentte
Tren garlarında
Vapur iskelelerinde
Dar sokaklarında
Adını ünlediğim meydanlarında
Sonsuz hasretler büyüteceğim
Duraklarında yine binmeyeceğim otobüsler bekleyeceğim
Sen gelinceye kadar bu kenti terk etmeyeceğim