S/onsuz Hayatım / Son Mektuplarım - 1

Bir cinayet, bir katil
"hoşçakal" diye vurucu bir söz
ve bir ceset..

Sokaklar kanlı kırılmış bir kalple idi
O gün
Hiç beklemediğim bir anda bir haber geldi
Ağlamak yoldaştı
O gün..

...

Tam iyiyim diyordum yine hayalindi karşımda
Gözyaşlarım yağmur misali akmıştı yanaklarıma

Ağlamak yoldaştı
O gün..

Ağlıyordum sen yokken yanımda
Bir hüzün bulutu, şimşeklerse başımda

-gözyaşlarım akıyor bardaktan boşalırcasına
değil ama,
annemle babam boşanırcasına..

Bir melek belirdi
"söyle seni hiç üzdü mü?"
Sustum cevap veremedim bir anda
"üzülen ben olayım o mutlu olsun" dedim daha sonra
"ani ölüm var mıydı aklında" dedi bana
Sildi gözyaşlarımı beyaz kanatlarıyla
"ben ona hergün öldüm" dedim
Durmadı daha fazla yanımda

Dikkat et sevgilim, seni sevdiğim için öldüm bulunsun aklında..

Bizim evin önünde bir kalabalık
Gazeteciler, polisler falan
Bense yerde yatıyorum
Üzerimde gazete kağıtlarıyla..
Kalbim ellerinde
Sende kalsın sevgilim kırdığın kalbim
Belki beni hatırlarsın geçerken mezarımın yanından

Son mısralarım, ölmeden önce yazdım sana
Sen beni araken veya bunu okurken benim öldüğüm aklında olmaz
Ama gitti sevgilin bu diyardan
Sen bana "meleğim" derdin ya öldü o melek ama ruhu hep yanında..

Ruhum yanında dedim de geldi aklıma
Sen sormuştun ya
"bu ceset kime ait" diye
Ruhum fısıldadı kulağına
O ceset benim işte sevgilim hiç gelir miydi aklına..?