Sonsuz Olumsuzluklar Defteri

eksik duygularımızın bedellerini ödüyoruz uzak diyarlarda

her şehir kendi intikamını alıyor sokaklarına işememin

daha ilkokulda jelatinlerle kapladığımız defterlerin

farkına varamamıştık hayatımıza kattığı sonsuz neşenin

şimdi kederle geçiyor günlerimiz anlamsız ve beyhude bir masalda

sararan resimlerin albümlerini saklıyoruz kırlangıç göğüslerinde

Tanrım alışılmış bir beddua gibiyiz tut dilimizi söylenmeyelim

mevsimler eskidikçe uyanmak zorlaşıyor mamafih

aşkı umutsuz bir filim sahnesinde görmek ve oraya gömmek

geçen günlere inat yakını göremeyen gözlerimizin

alaycı kuşlarının kanatlarını kırmamalı değil mi ya sevdiceğim

illa ki bahanesini kendinden saklayan bir yalandır yaşamak

arar da bulamazsak çaresiz geçen günlere inat derman dediğimiz

takatini kalbimizden alır yürür gider ayak mafsallarımız

limanlar eski çakarlar tarihi tonozlardan çıkan kediler

bambaşka zamanların hesabını tutan meyhaneciler

kerahat vakti geç kalınmış mescitlere ağlayan çocuklar için

yıkın bütün kapalı kapıları yıkın üzerinden geçin hayallerinizin

veda etmesini bilemediğimizden sevdiklerimiz olmuştur

doğrudur bu hakikat umudumuzu diri tutmuştur çoğalmışız

sağalmışız sonsuz olumsuzluklar defterinde kopan kıyametleri

sevgilim ateş kuşudur közde dili yaralı bulutların

yağmur kovalar hüzünlerimizin hikayesi olmayan şarkılarını

kimler duyacak sesini kırkı çıkmadan kendini ölümsüz sanan mevtaların

yanaklarında dona yazmış gülücüklerinin acılarını kim

esrik adamların sırtlarından çıkartacak dost hançerlerini

derin manasızlıkların keşfindeyim göğe uzanmış iki avuçla şükür

iyi ki yaşadım iyi ki tanıdım iyi ki sevdim seni demek için Tanrım