Sonsuz Poetikler

eski bir günahtan olsa gerek
beni cehenneme yolladılar
şimdi korkuyorum
başımı dizine dayamadan cennete giderim diye.


ruhumu sarmalar
zaman karartısı akrep ve yelkovan
alnımda düş ve ter ışığı
damarlarımda geçmişin kalp atışları
ve bağrımda bir dağ
bekliyor ateşlenmeyi
kanadı kırık kuşlara sürüp sırrını
kendine kilitli bir kadın soyunuyor beynimde

güneşin ta öte ucunda gördüm seni Mummu
seni bana anlatılan düşlerden hatırlıyorum
okyanusların köpüğü aşkım
öptüğüm her adamda kokun vardı
ki tenimdeki hiç bir sıcaklık tanıdık değildi
en şımarık aşklarım bile bitap düştü yüreğimde
unuttum kumrular gibi sevişmeyi Mummu

/kirpiğin takılsa dudağımın kenarındaki kedere
göğsümde tüm renkler görünür olurdu /


ışığının yansıdığı yere koydum yüreğimi Mummu
saçlarına kelebekler konsun çocukluğumun
kaldırsın başını dünya dönüyor hala
sesimde uçuşan korkularım inanca k/açsın
yüzümün gamzeleri artık kanıksamasın ihaneti

/Bir şarkı söylesen bana Mummu
ay hüzünden titremekten vazgeçer
taze bir aşk , geceye konuk olurdu/


içimdeki deli kısrak
duvarlarının rengi değişmeyen bu evde ölmüştü
en son hangi güzellikte uyumuştum, bilmiyorum
yılgın ve kaygılı sokaklarda unutulmuştum
karardım yalancı şehirlerde Mummu
seni düşündükçe aydınlanıyorum
birden seni getiriyor an
ve sen beni bilmeden, senin oluyorum


bana sonsuzluğu anlat
bir türküye sarılıp uyusun uykusuzluğum
kır bu çıldırtan suskuyu
bilinçaltını değiştiremesen de Mummu
yar ruhumu, yar ruhumu
ağlayan meryem anayı çıkar içimden
zincirlediler, d/okunmadığım intiharlarla bileklerimi
çöz ömrümü Mummu
değsin ellerin en bakir düşlerime
yaşamak bu muydu sorusu geçsin tenimden
yoksa bu şiir alev alacak
bir kadının sonsuzluğu yakan gölgesinden

asileşiyorum
huzursuzum

geç kalmadan bana soyun Mummu
çoğalacağım o göğe taşı ruhumu
kollarında öleyim arı ve duru




Mummu: Uyanan anlamına gelen Mezopotamya sonsuzluk Tanrısı