Sonsuza Kadar Uyumak Istiyorum

Sonsuza kadar uyumak istiyorum kimsesiz sokaklarda
Hiç kimseye ve hiçbir şeye ihtiyacım yok inan bana
Bulutları yorgan yaparım kaldırımlar yatağım olur
Bir çift ayakkabım var onlarda yastığım olur
Çaresiz başımın altında...
Sokak lambası gece lambam olur korktuğum zamanlarda
Bir de kalem-kâğıt bulmalıyım karşı durmak için hayatın acımasızlığına
Sözlerim değiştirmez dünyayı ama birileri anlar belki de sevdamı
Belki beni sevenlerde vardır, kimsesiz başımı

Yine yalnızlık kimsesiz bir el uzatıverir
Umutsuzluk içimi kapladığın da, yüreğim ölümle hasret giderir