Sonsuzluğa...

ağlamak geliyor içimden
alabildiğine
coşarcasına yavrum
uzanmak ellerini tutabilmek için
birden boşlukta kalıvermek

bir zamanlar hani bilirsiniz ya?
uzaklara bakar bakar ağlardım
bir rüzgar eserdi haydutça
alıp götürürdü seni ve
hatıranı da
dağlara..
denizlere..
susuz çöllere..

alıp başımı kaçmak gelirdi bu kentten
uzaklara..
belki de çok uzaklara
acı kalbin taht vurduğu kentlere gitmek
ve bitmeyen bu sessizlik
yok olmayı getirirdi bazen kalbime





14/01/1975--Bursa

şiirde ilk denememdi..
vakit gündüzdü
gözlerdeki hüzündü:(:(
yürektekiler sayfaya döküldü..