Sonu Gelen Işık

Işık;
gene yüreğimde
sanki...
aydınlatmak için konulmamış,
çıplak duvarları
gölgelerle doldurmaya
oturanlardan çok
girip çıkanlardan
hesap sormaya mı yoksa?
seyrettirmeye mi yarıyor?

Sürekli yağmurla gelen
ışıksız yüreğime
üzüntüyle dokunurken
çürük bir sevda leşi yatmakta
o manzaraya bakıversen
göreceksin sanki...

Gözlerim doldu
geçmişi özlerdi onlar her an
hatırıma gelince içimi çekmekten
alamazdım ben!

Geçti o anılar,bitti o acılar
sonunda bir gün yolcu oldular
köstekli adımlarla yürürlerken
aşkın çok yakınında...gara indiler!

Halbuki dışarıda
benliğime sinmiş
her dönemeçte çıkmaz sandığım
eğri büğrü,koyu karanlık
tatlı bir sevda doğmaktadır...

Bir evren ki;
sonu gelmeyen
bir heyecan içine beni sürüklerken,
yaşama isteğimi uyandırmakta
sinmiş korkularıma ışık saçmakta ...