Sorgu

Sancısından henüz sıyrılmış sanırdınız seheri
Geceden çalıntıydı oysa gözleri
Yakışmamıştı hiç bir bakışa
Dün ağlamak
Bitenden dikilirdi ölümün kefeni

Boş, hükmünü tüketmiş sözdeki evveldi
Yaşamın sevinci
Çocuktu hepsi bir zaman
Umuttu bir zaman yerin yüzü

İnkarcı o tümseğin hemen dibinde uzanıyordu
Hiçliği avuçlayan boşluk
Dokunamadığınaydı
Bütün ellerin bitimi

Unutmuştu rüzgarı mevsime söz verenler
Ve yağmur lanetlenmşti ya
Renkler de düş yitimiydi

Kimdi bu alemin sahibi
Neden ağlardı ki
Güneşi yaprağın yeşiline gömen o turnanın yüreği
Ve neden gurbete yüz sürenler
İnadına unuturdu
Sılanın çağıran türküsünü

Yanarak doğururdu özlemi
Oysa gidenler
Sevgi neydi
Gülüş neydi
Kimdi sevgili...