Sorma

çok erken ölümü öptüm gözlerimden n'olur sorma gerçekten utanırım sonra.



sorma akla hayale gelmeyen hatalar mı yapıyorum?
dram olmazken karanlık ve karanlık yazmama nedenken
zindan gibi çullanıyor kimliğime sorma ben beni bulamıyorum
ağır bedelleri ödedim de geçtiğimi sandım oysa asl olan acıya yıkılırım
düşünsene
hiç mi hiç şifası yok bir çocuk mahzun yaşarken anne kollarında
gördüğümde sırf bu yüzden sırtımdan bıçaklandığım günleri yok sayarım
farz olur koltuk değneklerimle yürüme olasılığım öyle ya can çıkar canana
hayat ellerimden kayıp giderde dağım köz olur erguvan kokularıyla
zaman bir hallere uğratıyor insanı
sen yine de vakitsizce yağan yağmurları sorma...


sorma kaleme alınmış yabancı bir hayat var hayatımın içinde
kusur mu, hata mı nedenini hiç sorma düşlediğim aklı başındaydı adeta
gözlerimi yumduğumda denk düşebilmek hayata
lanet olsun ömrü bir dirhem sevebilmek keşke ihanetler olmasa
yoksa kederim var demeye burkulur içim utanırım gözleri göremeyenden
var ya utanırım kanatlanmış çocuk sevincinden
renkleri okudukça şiirler asarım karanlığa
söyleyemem
ama alacakaranlık çökerken sayfa sayfa kefenler biçerim ıssızlığıma
bir karınca bile dopdoluyken yaşamaya eşlik edemem hüzünlerime
hüzün ne?
dile getiremem sorma...


isyanımı hiç sorma şarkı söyler sinemde örtünür alaz kederlerim
bir cümlenin parelediği gibi uzun soluklarla ezberledim
''önce ekmekler bozuldu sonra herşey''
hem sonra
insan ucsuz bucaksız yalanla muhteşem kılıflar uydurur hayata
bataklığın içinde davul şenliğinde yaşar da yaşar emsâl olmalı tabii
Dolunay'dan ömür çalınır mı? çalanlar var bakamam elediği ununa
sonra volta atamayacak kadar basit sorunlarımı didik didik ediyorum da
yine de dert yazar kırılası sağ elim kalbimde(y)ken sol elim bulamam beni
oysa inanca tutunurken yüzler insafsız günler doğuyor insanlığa
acıma bir sigara daha yakmaya utanırım bile bile ziftin peki dilimde
hayat uzanabileceğim yerde gülecekte hangi hayâli sarhoşluk ?
oysa ayık kalmamak için direnenlerle gözgöze geldiğimde


sorma
utanırım sonra...