So(r)ma

Sorma sakın kim olduğumu benim,
Elleri kömürlü bir madenciyim.
Nerede yatıyor şimdi yüreğim?
Allah'tan dilenen bir dilenciyim..

Karanlık benim için ışıklı nurdur.
Ekmeği taştan çıkarmak onurdur.
Sorma, sende gel bir avuç doldur.
Kömür değil toprak üstüme benim..

Bu madene giren arkadaşlardık.
Yüzlerce umutlu gönüldaşlardık.
Kimimiz ağabey ve de gardaştık
Şimdiyse gardaşım yalnızlık benim...

Temizdir, korkmayın karalı çizmem.
Bastığım yerleri okşarım, ezmem!
Elimle nasırı birleşen kazmam...
Toprağa vurdum mu titrer bedenim.

Bir yangın sonrası kaldım nefessiz..
Burası çok soğuk, dumanlı, sessiz...
Kaldım mı burada şimdi kimsesiz
Ağlamam yine de, ben bir ŞEHİDİM...

bir avuç kömür için
bir ömür verenlere...