Söv Dedi Tanrı

yol etmiş beyaz kağıtları şerefsiz kalem
damlattığı mürekkep bile isminin baş harfi oluyor
oysa sana dair ne küfürler yazmıştı
ne çabuk unutmuş hemzemin geçitleri
ne çabuk unutmuş kayıp uzuvlarımı
ve haritalardan silip atışlarını
ki gelmişine geçmişine iğfalli küfürler
kulak değmemiş sövmelerdeyken yüreğim
nasılda yazıyor isminden sonra hala seviyorum'u
hele ona yazdığı o son şiir
bir bar girişinde bozdurulmuşken üç beş kuruşa
bir gecelik aşkta kullanılsın diye
mısralar garsoniyer bir evde
ruhsuz bir kadına peşkeş çekilmişken
hala nasıl yazıyor seviyorum diye
ya kelemimde var bir piçlik
yada kırılası ellerimde bir kahpelik