Söyle

iki ayrı evin penceresinden
birbirine bakan komşular gibiydik yıllarca
el salladık birbirimize
gülümsedik, merhabalaştık
duvarların adrındaki dünyamızdan haberdar olamadık
duvarları aramızdan kaldıramadık
sen hastalığını anlattın bana
ayaküstü pencere ve kapı muhabbetlerinde
ben yorgunluğumu
sadece dinledik
acılarımızı duyumsayamadık
biz bir can olamadık


gecenin sessizliğini
bıçak misali kesen bir ıslık var şu an dudaklarımda
söyle
bu keskinlik
senin sessizliğini de biçip geçiyor mu


kusurlu bir elbise gibi hissediyorum son günlerde kendimi
kim giyinse üzerine beni
yakışmıyorum
kimine yakam uymuyor
kimine paçam
kimine belim oturmuyor
kimine kalçam
söyle
sen hangi cansız mankenin üzerinde prova oluyorsun şu an


yitik düşler söylencesi
ve miadı dolmuş şarkılar
pelesenk olmuş dilimizde
insan geçmişine ağlar
insan bugününe yanar da
insan yarınına acır mı hiç yoktan


söyle
biz zamanın neresindeyiz
daha kaç şiir kanayacak böyle çaresiz
kimsesiz
ve kocaman bir hiç uğruna
söyle...





16.12.2012