Söyle ki Bileyim O Sen miydin ?

Yaş on sekizmiydi nedir bilmem..!
Bir kıvılcımdın kıpır kıpır yüreklerde,
bir temenni idin sanırım ümitlenen dileklerde...
....../
Saçının bir tek teli,
yere düşünce hüngür hüngür ağlayanlardandım....
Küçük bir sanduka da,
içtiğimiz sigaraların izmaritlerini,
verdiğin nergis'in kurumuşunu,
yazdığın mektupların,
her satırını,
her harfini,
yazının şeklini,
içtiğimiz kolanın kapağını,
dinlediğimiz şarkının kasetini,
vesikalık bir fotoğrafını,
yıllarca, kimseye göstermeden,
O tahta sanduka da saklayan bendim...
...
Bendim sana aşkımı,
yüreğimi,
karbeyaz sayfalarla açan...
Bendim;
Bir gülüşüne Cihanı alemleri yakan...
..../
O, senmiydin yoksa ?
Bir gece ansızın kabuslarla,
beni derin uykulardan, uyandıran,
gidişinle pır pır eden yüreklerde,
onarılmaz yaralar açan...
Söyle !
söyle ki bileyim O Senmiydin ?
....../
Şimdi;
Söyle bana..!
O Sen miydin ?
Sandukalar da yıllarca gizemle saklanan,
bir izmarit kadar bile yanımda değeri olmayan,
gönül bahçemde her türlü çiçeklere yer varken,
nergislere yasak koyduran....
....../
Şu anda;
Yaş kırkbeş midir nedir bilmem....!
Sandukalar yeniden açıldı...
Kurumuş nergisler,
açık olan pencereden etrafa saçılırken,
kasetler kırık,
izmaritler eksik,
sararan resminin üzerinde,
ölüm bile bizi ayıramaz diye yazarken,
yaşarken öldürdüğün bu adamı,
değil bir gün,
bir sanise bile olsa hiç düşündün mü ?
Sevgilim olacak sevgilim...!


Çobandan sevgilerle...Lanetli geceler...