Söyleme Ahvalimi

Aylar sonra yeniden işte yine buradayım
Beni bir sen anlarsın biliyorum manolya
Soldu umut güllerim inan ki çok zordayım
Utancımdan yaşımı siliyorum manolya

Deme ki şimdi bana ne diye geliyorsun
Her gelişinde sarı gül gibi soluyorsun
Sen şahitsin aşkıma her şeyi biliyorsun
Senin gölgende huzur buluyorum manolya

Sözümde riya yoktu boş yere avutmadım
Resim çeken garsonu yalanla uyutmadım
İçtiğim o kahvenin tadını unutmadım
Düşündükçe bir garip oluyorum manolya

Dili olsa konuşsa kaldırımda ki taşlar
Aşkımı anlatmaya ta o geceden başlar
Yaprağından damlardı inan ki billur yaşlar
Bak yine geçmişime dalıyorum manolya

Ürkektik ikimizde saatlerce bekleştik
Gün kızıla boyandı ağır ağır yaklaştık
İlk kez sarıldık o gün kumru gibi koklaştık
Maziyi yâd ettikçe doluyorum manolya

Sanki yeni doğmuştuk tüm dertleri unuttuk
Yılların yarasını bir buseyle kuruttuk
Banklarda sabahladık yıldızlardan fal tuttuk
Söz dinlemiyor yaşlar salıyorum manolya

Yerde yatan sarhoşa dokunup kaldırmadık
Havlayan köpeklere taş atıp saldırmadık
Sabaha dek öpüştük kimseye aldırmadık
Düşündükçe taş olup kalıyorum manolya

İnanmıştım ben ona geçmişini sormadım
Hayır bildim her şeyi inan şerre yormadım
Karşı gelmedim ona bir gün cephe kurmadım
Mükâfatını şimdi alıyorum manolya

Kıblemsin benim dedim yürekte secde ettim
Bin kere kırdı beni ne git dedim ne gittim
Sırtımdan vurdu beni yıkıldım o an bittim
Her gün bak biraz daha soluyorum manolya

Bir gün olur sevdiğim tam karşında durursa
Dalar kara gözleri boş hayaller kurarsa
Olur ya hani bir an beni sana sorarsa
Söyleme ahvalimi ölüyorum manolya

İstemem bir gün onu keder elem bulmasın
Her zaman çok sevilsin yarı yolda kalmasın
Dilerim onun sonu benim gibi olmasın
Ömür boyu saadet diliyorum manolya



----------------------------------------------------------
Dost yüreklerden nağmeler


Manolya senin gölgen, cananı hatırlatır,
Hep gölgende dinlendim, olunca büyük yatır.
Yağmursuz damlıyordu,yaprağından göz yaşım
Hainin biri vurdu, bedenime kör satır.

Kimsesi yok onların, manolyalar da yetim.
Madde elinde kaldı, aşk denilen tüketim.
Manolya dile gelip,söylese de dinlesen
Erimeye başlarlar, kemiklerinle. etim.... Mustafa Özçiçek


baharın müjdesinde sevda gibi ak narin
aç sinemde bu bahar çiçek koksun manolyam
sol yanımda kokundan sal hele derin derin
aldığım her nefeste muştu ol sen manolyam

esmesin rüzgar sana kırılmasın dalların
senin ismini söyler baktığım tüm falların
derin sevda selleri düştüğümüz yolların
cılga patika şose hepsinde sen manolyam....Ahmet Bogüm