Söylence

I.
deyin ki;
terini soğuğun emdiği bir adam
uzakmış
ve gözlerinde karadeniz gölgesi bir kadın
yalnız

II.
adam efkarlı sesini
sessizliğe uzanmış;
birini bekliyorum
sıcak.
karanlık sular ötesinden kurtaracak.
öykünen yüzünde ak
bir tek, biri vardır ancak.
birini bekliyorum,
yalnızlık kör bıçak

III.
kadında hüzzam gece
sessizliği tuzakmış;
susuyorum ruhumu sensizliğe
ellerimle tenimi sunuyorum
bir eylül yaprak dökse
yapraklarına uzak düşüyorum

IV.
deyin ki;
sonu baştan belli yazıyı kim yazdı?
bir kadın bir adam buldu fakat
yollar uzak, kader sessiz, vuslatlar azdı.
deyin ki; yürüdüler.
yağmur olup düşene kadar saçlarının arasına
vuslatlara dahil olup gülmek için arasıra
yürüdüler uzak,
sessiz denizlerden
aşıkların dertli kapısına.

V.
kadın gördü adamı,
elleri deyince teninin ağrısına
görünce bildi.
beni çıkar dedi karanlıktayım
bir garip bu halim
anlamazdan geliyorum.
gitsen ya geldiğin ötelere
görmemiş olmayı dilediğim gerçek
sana öyle çok geliyorum.

VI.
soranlara deyin ki;
hiç arş göğe değer mi?
değdi.
yaralı ten bıçak keser mi?
kesti.
uzak yollarından tuttu eli yalnızlığı
bir adam öylesi sever mi?
sevdi.

VII.
şehirlerde köylüce
sabırla dokur
dokunmadan toprağa
filizlenir
gizlenir sesindeki titreyen ışığa

sevdaca çoğalır içte bir yerde
yaşını düşürende toprağa
öyle gizlice bırakılır kadın,
içindeki ıslak yangına

ve yoksulca beklemektir seni,
yüzüne ayna tutan
eline lanet
ve derin bir sızıyla sevmektir seni
hasret.

VIII.
düş olsan
eline değmezdi elim
öylesi soğuk üşümek var ya adam
düş olsan gerçekte
üşümezdim

uzakları yakın eder
illa sevda
değdikçe uzaklanır nefesime sesin
sarılıp yanıbaşına
ah bilemezdim.

IX.
deyin ki,
ve yürek çeker elini canından
bırakır, eski bir öykü olur
dem tutan mezarlardan
ve kara karar verilir
karanlık hükmünü verir adama
adam canını verir karanlığa

X.
görse seni ah bu adam o an ihtiyar olur
sanma sakın eksik namus bize bir zarar olur
dertte bizim dertli bizim payımıza gam düşer
gelen gelir çekip gider kalan bu biçar olur

XI.
sen kendi adını bildiğin kadarsın
sen nuhsuz gemi,
sen yırtık bir fahişe
ve sen ancak
bir ihanet ile tamam olacak bir adamsın
işte sen
topyekün bu kadarsın

XII.
deyin ki;
izini nasıl gizlerse zaman
öyle gizlediler ayrılıklarını
kaderin ötelediği günün
yüzüne çıkarttılar günahlarını

döndü adam
kaderi dön demişti
ve
bekledi kadın
bir olunmaz geleceği.
ve döndüler
seslerini bıraktıkları boşluğa
geri dönüşler.

XIII.
maviyi sıyırdı
göğün yüzü

sabaha ermek için
beklemek gerekti
beklemeli

soğuk
uyursam uyanamam
öylesi soğuk

kokun uzak sabahlarda
usumda yüzün
rüyalardan gerçek hayalin

...
...
...

(Bir toplam yetmiş yedi bölümden oluşan "Söylence" şiirinin on üç bölümlük özetidir.)