Soyu Tükenmiş Aşksın

benim saçlarım umutsuz vaka
ellerin yoksa, kimsesi yok...

yağmurlara sardılar benim
gözlerimi
kalbim rüzgarını bekleyen
yelken gibi

iyi bak bana köklerim sende
ben seninim...

ne vakit resimlerine baksam
çözülür içimdeki raylar
güneşi görünce temiz havayı
içine çeken madenciyim

gitme başımdan, hep kal

seni kendimden ayrı tutmam
sevgin haric...
sevmeyi beceremem belkide
dizelerine tutunmasam

tut ki yalnız anneme söyledim
adını

damlalar taşıyan mavi rüzgar
üzüm bağına ışığı düşen ay
soyu tükenmiş aşksın...