Soyum Asalet

gece kehanet en derin felaket
yar diyene bıçak bilenir
burası kanlı bir mağbet
aşkın balayısı kömür gözlere emenat
geceyim korkuyum soyluyum
soyum asalet

gölgeler mezar kazar
eli kalem tutan sessizce ağlar
toprak içlenir her rüzgarda heveslenir
güneşin ölüsünü gecemden öte kim gördü?
ve sessizce gömüldü hünkarım
soyum asalet