Soyunuyor Güneş Taşlarda

Soyunuyor güneş döşeme taşlarında
Dere ile akıyor dolunay

Bir kuşun ilmeklerini söküyorum kanatmadan

Yalan lekeli dudaklarınla öp beni

Önemsiz otlar, kitaplar gibi kokuyorsun

Bahar belirdi mi yeni bir dil çalıyor kuşlar
Esrikliktir ilkbaharın çiziktirdiği

Sevgimiz doğuyor gündüzün sınırlarında

Doldur dudaklarını sözle rüzgârla

Sözcüklerimi ağacın gövdesine sürtüyorum
Kumral, iri kuşlarla yazıyorum göğü

Savrulmasın beyaz yanların kırlarda

Eskimiş bir yerine dokunuyorum baharın

Uzanıp gülüşünü bir şalla örtüyorsun

Tüylü bir geceden geliyorsun anadan doğma
Kenarın kına, yan tarafın kına

Gökyüzünü çiz gönlüm, derelere değince

Kim öğretti kız sana bu güzel gözleri

(Akatalpa, Ocak 2011, Sayı: 133)