Soyut Başla Somut Yaşa

Bir gün başlar, sanki bitmeyecek gibi...

Sanki yılların dibi verilmiştir ellerine.

Bir kuştur ki bu soyut kanatların peşinde

Kanmıştır o da rüyanın cilvesine.



Bir kum eser, sanki dinmeyecekmiş gibi...

Sanki elbirliği etmiş rüzgârla ve yanında namıyla.

Kırılmış eller ve çözülmeyen...

Sürüklenir bir kaptanın son nefesinde



Bir ölüm geçer, sanki gelmeyecekmiş gibi...

Sanki biraz yüksektesin ya da biraz alçakta.

Mücadelenin tam sonunda,

Bir sözcük ilerler acı acı boğazına;




'' Soyut başla fakat Somut yaşa! ''