Söz

Yüzleriniz kömür karası, kalpleriniz ak mı aktı.
Aktı kömür karası nehirlerde,sonsuz! ağlamaklı
Nar bakışlı, elmas bakışlı çocuklarınız vardı.
Hava değil, kalleşlikti soluduğunuz.
Ateş değildi yüreğinizde yanan, kim bilir kaç güldü solduğunuz !
Ciğerlerinizde; o son nefeslerinizi almadan.
O sarhoşlukta kim bilir kimleri sevdiniz kalplerinizde... ak güvercinler uçurdunuz belki
Mavi gök/yüzlerine.
Açlık değildi bu sefer; yokluk,yoksulluk değildi kader diye size biçilen kefen!
Üstünüze giydirilen adı ak, gözleri alan karbeyaz ölümlerdi size layık görülen keder!
Laciler mutlu olsun,öyle değil mi?
Laciler mutlu olsun
Yeter!!!

Goncayken yürekleriniz ....
Kömür karası alnınıza neden yazılmıştı sanki bu kader!
Yazılan kader miydi, yoksa garip bir oyun mu?
Grizu muydu kalplerde patlayan?
Ya da
Daha henüz doğmamış bebeklerin kan hıraş çığlıkları mıydı,yoksa?
Sizleri bir kez unutmuş olanları ağlatan?

Çığ mıydı üzerinize düşen?
Yılgınlık mıydı yüreğinizi paralayan?
Üç kuruş para için döktüğünüz hakça terlerin bedeli bu muydu sanki?
Ardınızda bıraktığınız çocukların sessiz hıçkırıklarını duysunlar kara zindanlardaki o adamlar!
Sesinizi duyuramadınız belki ama...
Yüzleriniz halen aklımda
Ey dost, ey baba, ey gardaş
Unutuldun sanma!
Günler doğacak sizden sonra da...
Günler bir başka batacak kalpdaşlarınıza, analarınıza,gonca bebelerinize,yalnızlıklarınıza!
İki dirhem gözyaşı akıtamadıysam ardınızdan; bilin!
Suçluluğumdandır!
Ama bilin yine hepiniz...
O patlamada bizim de can paremizdi paramparça yüreklerimiz
Mekanınız cennet olsun,güzel insanlar
Yarım tas çorbaya, kuru ekmeğe razı olanlar...
Unutulmamalısınız..
Unutulacaksınız belki!
Ama her devrimci şarkının ezgisinde siz olacaksınız...
Her ekmek sırasında....
Her soğan ekmek kokusunda siz!
Affedin bizi....
Kavaklarda ağlayacak gözlerimiz...
Mezar çiçeklerinde açacak umutlarınız!
Çocuklarınıza sahip çıkacağız,söz!
Kömürünüz yerde kalsın!
Kanınız yerde kalmayacak...
Söz !!!

20 MAYIS 2010-sinop