Söz

Can içi,
Canımın içi...
Kış, beyaz diyorsun...
Yağmur ıslak
Ve ayrılık kokuyor karanfiller...
Ekliyorsun sonra...
Ben; gülleri severim,
Ben kargaları.
Babaannemin gülüşü, dayımın aşkı gibi, toprağın kokusu gibi severim dünyayı diyorsun...
Ötesi anlamsız...

İnanıyorum sana.

Yaz da sıcakmış,
Üşüdüğüm mevsim!

Coşkun bir denizin dalgalarına kapılıp da
Mavisine aşık olduğum
Kayıp şehir karanlıklarında
Göz kırpıyor yabanıl ışıltılar sahillerde,
Geceler şahit!
Adını unuttuğum derinlik,
Selam duruyor gemi gölgelerine!
Sessizlik...

Yaz sıcak,
Yaz sarı,
Yaz güneş diyorsun bana

İnanıyorum yine
İnanasım var...
Sevesim var seni...
Sonsuzca sevesim...
Bu dünyaya restimi çekip,
Huysuzca ölesim var...

Günlerin gülümsemelerine,
Ilık gülüşlerine aldanma desem,
Nafile!...

Neye inanacağını söyleyemem ki sana...

Ben de aldanırım belki...
Aşk ki ... ölüm gibi
Ayrılık gibi
Benden çok sen gibi,
Kardelen gibi
Ulaşılamayan gibi...
İnandıramam ki kimseyi...

Ya yaşamadan öleceğim...
Ya da yaşayarak çoğalacak!
Varlığında özlerken seni ve bir o kadar ruhuna uzak...
Kalbim boşluk çarpıyor, ölüme inat

Ve yok olasım gelse de
Yine inadım tutuyor...
Yaşıyorum.......
Yaşıyorum............
Bir kırık kanatta,
Bir mavisiz gökyüzünde,
Bulanık sularında denizlerin belki!
Yaşamak denirse...

Belirtisiz sıfatların gölgesinde hançerleyerek kendimi,
Yılkı atlarına ihanet ederek
Gökyüzüne
Yağmurlara ihanet ederek!

Yaşıyorum
Öldürmeyi başaramayarak kendimi
Yaşıyorum...

Aşka İNAT!!!!
Olsun diye belki ama

Başaramıyorum....

1 aralık 2010

sinop