Söz Deyip Geçme

Söz marifet değil manası yoksa
Esrarı hikmeti özden gelmeli
Muhabbet kurdurur ustası çoksa
Bir bina ki harcı gizden gelmeli

Söz ettirir elbet kişiye hürmet
Bilmez nerden bilsin nedir ki kudret
Ehli dilden olan kazanır kıymet
Kullanan işini iyi bilmeli

Söz deyip de geçme düşün derince
Zehrini bal eder yeri gelince
Kimi kurşun olur nefret giyince
Riyadan öfkeden uzak kalmalı

Ahenkle dizilir sözler ki dile
Billurdan saraylar kurar ehline
Bir çağlayan olur akar nehrine
Gönülden gönüle şevkle dolmalı

Sözdür dile balın tadını veren
Gözü gönlü açıp cihanı seren
Ehli kemal olur bu sırra eren
Evvelden ezele haber salmalı

Mana ile birlik bir dizilince
Şevk ile dinletir işi bilince
Söz sahibin eyler yüceden yüce
Söz dediğin biraz yüze gülmeli

Onunla açılır rahmet kapısı
Onunla alınır gönül tapusu
Onunla kurulur iman yapısı
Mayasında ilim irfan olmalı

Her sözün bir vakti bir eyyamı var
Mekânı kurduran bir kıvamı var
Sohbete tat veren bir ilhamı var
Dinledikçe bizi bizden almalı

Özay der, söz ilim hikmet işidir
Gönül binasında özün eşidir
Ustası elbette erdem kişidir
Uyum sanatıyla gönül çalmalı