Söz Meclisten İçeri

Nezakete gerek yok, söz meclisten içeri,
Elâlemden yemedik sırtımıza hançeri.

Şairler hakikati haykırmalı ki mertçe,
Bazen ancak şiirler toplumu sarsar sertçe.

Gafilin suratına ansızın inen tokat,
Bir nefsi müdâfanın başlangıcıdır fakat,

Mesele, her manada bendi aşabilmektir.
Mesele, aynalarla hesaplaşabilmektir.

Kadîm bir kuraldır bu: "En son pişmanlık yetmez!"
Eğer ibret alınsa tarih tekerrür etmez!

Geldiğimiz noktada tablo artık daha net:
İllegalite soslu, A kalite ihanet!

Barış ve demokrasi kana ederken eşlik,
Bölücü mihraklara maske oldu kardeşlik.

Etnik açılım yaptık tevhidden tefrikaya,
Kavim kabile derken benzedik Afrikaya.

Şehit haberlerini teğet geçiyor basın,
Figüranı gibiyiz göstermelik bir yasın.

Aldatma, göz boyama, gösteriş, din adına,
Feraseti terk ettik bir gavur inadına.

Türke kin kusanların yüzlerini ak ettik,
Müstakbel belâların beterini hak ettik!

1000 yıllık davaları sattık kat'i suretle,
Nifakın, vesvesenin ulaştığı cüretle,

Allah'ın bahşettiği kudrete sırt çevirdik.
Manevî kaleleri, kuleleri devirdik.

Yozlaşma dolu dizgin tüm toplumu çürüttü,
Akbabalar yasadı, akrabalar yürüttü.

Emsali görülmemiş filmler kurgulandı,
Devrana baş kaldıran kafalar burgulandı.

Haramî tepemizde saltanat sürsün diye,
Hazineyi devrettik duyûn-i umumiye.

Ulûfe hevesine kapıldı yeniçeri,
Bir daha söylüyorum: Söz meclisten içeri!

Söz meclisten içeri, kabahat bence bizde.
Millî ruh kaldı mı ki her şeyden önce bizde?

Bir parça kendimizde arayalım hatayı,
Hayırlı evlat olup saydık mı ki Ata'yı?