Söz Sükûta Ermez Artik

Fanisin şu dünyada kefenin kara toprak
Bakışların tarumar bedenin kuru yaprak
İçten söküleceksin başın kıblede çoktan
Sorgu meleklerinde hesap dürülür haktan
Kırık bir testi gibi günahların tuzla buz
Sandukan kara zindan erişemez yazla güz


Ademin elmasını çalmadın ki cennetten
Dağılan gururudur suçu insan sevmekten
Gazel gibi yollarda süpürüldü sevdalar
Boğazlara dizildi yenen helal lokmalar
Kamil olursa insan zaten günahı olmaz
Tartılan terazide boş kefelerde durmaz


Hangi ağaç gövdesi gölge eder güneşe
Hangi ceylan yüreği saldırır aslan leşe
Gücü yetmez kimsenin garibana eziyet
Zülmetmek acizliktir insan olmak meziyet
Karıncalar yuvasın ayak dibine kurmaz
Ağustos böceğinden yok mudur başka kurnaz


Söz çıkar ki ağızdan geri dönüşü zordur
Öyle yakar bendini yüreklerde ki kordur
Söz sükûta ermeden gümüşler pas bağladı
İncinen insan ruhu sözde zincir dağlandı
Önce göz çukurları çakmak gibi derinden
Dosta ihanet olmaz sevgi gönül telinden

21.01.2010