Söz Yaşları

Kırık bir kalemin ucundan dökülen

Söz yaşlarından ibaretim

Savruldukça kanıyor dizelerim

Solmuş gözlerimde sanki hayat

Sanki bütün şiirlerim elimden çalınmış

Vedalar eksik,

Vaktini yitirmiş gitmeler yarım

Kalem kağıda dargın!

Şarkılar bozuk, şiirler yarım

Boynu bükük kaldı satırların

Ne de bir anlamı var artık yarınların

Belki de şairin; kendini bitirişini yazmasıyla yitirdim,

Kifayeti kalmadı satırların

Ne bir söz var ne de kafiye

Anlamı yok var olmanın

Şiirler anlamsız ve şarkılar yarım

Boynu bükük kaldı satırların.

Kağıda ağlatmıyor kırık kalemimden dökülen söz yaşlarım

Ne bunlar şiir, ne ben artık şairim

Sanki o şair;

Bense elinde müphem bir şiir

Sanki bütün şiirlerim kuşatılmış elimden alınmış

İçimde bir şehir ki yerle bir

Bildiğin gibi değil sildiğin gibiyim 

Sükûta başkaldırmıyor dizelerim

Ruhuna dokunan şiirler yazan

Meczup bir şair artık değilim

Ağla haline be şair; öksüz kaldı şiirlerin

Şimdi istesemde şairin uyanışını yazabilir mi kalemim?