Sözümde Kalır

bilinmez nedeni hazin gidişin
kah öyle kah böyle dilimde kalır
kulaklarımda çınlar veda deyişin
hicranı kabarık köşemde kalır

dile alınır mı bilmem kasvetin
aklımı pençeler sanma hasretin
yaşanılan mazi külliyen senin
saçının en namert telinde kalır

sen sen ol sevgiye eyleme meyil
pervasız her anın önünde eğil
zahiri kal derim hissinle değil
gerçeğin en ücra düşümde kalır

yaranmaz ki sana helalim diyen
afili bir bakış aşka hediyen
kahrınla günbe gün mumca eriyen
sol yanım meçhuli közümle kalır

uzak dur da zalim fendini bırak
ayazında üşürdüm de korkarak
var gücümle göğe çığlık atarak
sev demem ilk günki sözümde kalır