Sözün Bittiği Yer

Seni gördüğüm son akşam üstü
Ruhum sende kaldı
Kelimeler di bitip tükendiler
Artık bir şey düşünmüyorum
Her şey geride kaldı
Oysa bir değil bir çok tanıdık vardı
Meğer ne kadar çoğalmışız
Onlar ki hep burada beklediler

Kumsal bir seni hatırlıyor
Bir sen varsın...ELA GÖZLERİ
Deniz yosun topluyor
Kirli yeşil
Belli ki Martılarda öksüz kaldılar

Hasret mevsiminde
Unutulan kum taneleri
Bir seni kıskanır
Ne gelen var
Ne yokluğu

Şimdi yağmur yağıyor
Yağmurda ıslanıyorum
Gönlüm sende kaldı


Seni gördüğüm bir ilk bahar sabahı
Güneş gülümsüyor
Etraf sımsıcak
Bulutlar taze bahar şenliği

Saçların kısa
Uzundu etekleri
Mavi desenli elbisen
Kır çiçekleri topluyordu

Yanlız ikimiz vardık
Yanlız gözlerimiz
Duymuyor
Konuşamıyor
Susuyorduk
Mayıs tı
Belki Ağustos sıcağı

Turnalar ahh turnalar
Seher yelinde konarlar
Göçüp gitmeden önceleri

Aklım sende kaldı
Unutuldu bütün yaşananlar
Sebebi sende kaldı
Sözün bittiği yerde
Son akşam üstü.