Sözün Bittiği Yer

Kırılmış sonsuz kez kanadım
Dile gelmiş aşk kalbimde
Derdimi anlatacak kimseler yok
Halimden kimse anlamaz

Sırtımdan vurulmuşum,sırtımdan
Kahpe bir kurşunla,acımasızca

Kocaman bir hortum
Çekiyor bütün mutluluğumu içine
Durduramıyorum ona engel olamıyorum
Seviyorum, neden ?

Tek bir gülüş yeterliydi
Belkide küçük bir dokunuş
Ruhumun derinliklerine üfleseydi nefesini
Belki tenim rengini kaybetmezdi

Soluyor papatyalar her mevsimde
Oysa onların içinde hep bir bahar vardı

Dalımdan tuttular budadılar teker teker
Gözyaşlarım yerlere döküldü
Rüzgardan bir uğultu yükseldi
İşte o an tüm dünya suskunluğa boğuldu

Alabora edilmiş bedenim
Kırgın denizlerin derinlerinde
Hasret çukurunda yapayalnız
Güneşin ışığından bile mahrumum

Keman çalardım eskiden
Kaybolmak isterdim enstrümanların sesinde
Şimdi hiçbir müziği duyasım gelmiyor
Çünkü hiçbiri bana senin kadar
İyi gelmiyor

Durdur dünyayı şoför bey
Sözün bittiği yerde inecek var...