Sözün Bittiği Yerde Doğarsın Sevdaya

sözün bittiği yerde dur demek faydasızdı
yeniden doğarsın sevdaya

yapılan ölçülere vurulunca bir körün bastonlu arayışına benzerdi
amalı bir yaşamın eşiğine yol biçiyordun
her seferinde

yaşamın ibretine hayranlık olmazken
sevda yağmuru yüreğim kanardı
senli yollara
gözüne akan timsah gözyaşı da değildi
aması körlüğüne mi eşitti
bilinmezdi

gel geleceksen
olduğuna kalıpta beni mahrum mu edeceksin
özüne sarılır mezarıma bir çiçek bırakırdın belki

şimdi onuda kaybettin
çöl rüzgarıyla
umudu sevdaya yağdırdığın
meşkin durakları boş kalmasın diye

sevda seher yeli eserken
berraklı sulardan boğarken arkana bakmadın
bilerek..
sözün bittiği yerde
yeniden doğan olursun sevdaya
kavganın yolarına akan fırtınalar eser

sevda yemini yorula yorula sürer giderdin
umudun türküsüne kalan adımlar
sen şimdi yollardan solmuş gülümsün
ölümsüz kalsan ömrümün baharı sendın
şimdi baharı kışa dönen kuşlar gibiyim

şimdi yoksun
görmezsem umut ettiğim feyz
umutsuz sevdamın rüzgarı eserse
geride yere düşen gözlerim kalır

*sözün bittiği yerde yeniden doğarsın
gönlüme sevda yağmuru yağarsın

25*12*11*Karataş