Sözün Özü

Barut kokuları sinerek toprağa
Yağmurlarda çoğalınca
Kimileri
Hurda bir egzosun
Oracığa düşüp
Çürüdüğünü sandı.

Keşke öyle olsaydı

Domuz kurşunu
Namlusundan sokağa fırlayınca
Kaç insanı katletmiştir
Kim sayacak
Nerden bilecek...

Kan yandı
Çiçek yerine namluyu kavramayı yeğledi
Eller
Şimdiye taşındı dünün çığlıkları


Hiç gelmedi buralara barış denen afacan çocuk
Tutmadı maya bu bahar da.

Katran soluyor gökyüzü
Yüreğimizi çevreliyor
Kucaklar dolusu beton duvarlar...




yirmialtımayısikibinonaltı