Spenta Mainyu Angra Mainyu

-Aşk sunaklarının duyulmayan oratoryosu-I

Sunağından kan damlıyordu aşkın
kalktı ve yürüdü
başsız gövdesi
sendeledi daha ilk adımda
yüzü avuçlarında tebessüm ertesi
düş/tü!

Geceydi gündüze inat
sessizliğin o dar rahminden
çığlıklar biriktiriyordu cellat
vurdu birbiri ardına
kollarını bıraktı adam
kırlangıçların alev alev kör krater ağzına


Çiçeklerini döktü zemherisi kiraz ağaçlarının
mimliydi öfke zulada
döküldü sonra
deli bal kıvamında
afiyetle yesinler diye salyalı domuzlara
Yediler!

Bir su çağladı dağların kasıklarından kızıl
ağaçlar boynunu eğdiler önce
maviliğini aldılar dünyanın
dilsiz çocuk ölmüştü

Üç kelime kefenledi
ve düğümlendi yine kendi içinde
"sevmek- kardeşidir -ölümün"
zerdüşt ateşe yürüdü.

Sevmek kardeşidir ölümün.İ.PAMUKÇU