Stabilize

bir avuç ölü toprağı serpili yüreğimde
mazide kalanları gömebilsin diye
kirpiklerimin salkım söğüt gölgesinde
güz yağar gözbebeklerimden üzerlerine


gidilmiş onca yol stabilize
ve çakıl taşı misali kalpler
üstüne kim basar, kim geçer
kalır mı ki tabansız ayaklardan izler !


ben ki sevda odunda yalın yürek yürürken
ve kırılırken aynada yüzüm
sır'sız kalmış camlar gibiyim
kendimi göremesem bile
yansırım düştüğüm her zihinden



zamanın birinde başlayan ömrün
yakasında tırnak izlerim
ve alnıma yazılmış kaderin
kederine ayak direr
hücre evi gamzelerimde
mülteci kahkahalar büyütürüm














birnisanikibindokuz