Su - i Zann

—

yüzümün kader çizgisini buduyor zaman,

aklımın ormanlarında eskiyor hayat.

aşkın efsunlu parmaklarında unuttuğum şiirleri törpülüyor keder.

—h ü z ü n demidir.!

toplayıp tüm harfleri, kurşun kalemleri ve buruşuk kağıtları

mermi niyetiyle kendimi mısralara vuruyorum..

-/

“aşk; çoğalmaktır.!”

öyle demişti bir şair.

aşk; aklın kodlarında bölünüp hücrelere ayrılmaktır.

aşk; sol yakasında yüreğin ilâhi bir Kudrete sarılmaktır.

“aşıklar Ölmez! “ demişler ya,

aşk yaşarken birazda ölmektir..

-//

döküldükçe içim şarkılara, düşüncenin bulanık sularında 

s o r u l a n ı y o r u m ..

saatlerin kurgulanmış sızı harbinde, hüzünden ıslandıkça ıslanıyorum.

ağır bir duman çöküyor gözlerime,

gök yasının matem ikliminde

karalar b ‘ a ğ l ı y o r u m..

toprak gri d’üşüyor ağaç köklerine,

ben lâl bir âyinde Mevlevi dönüşlerde döndükçe dönüyor,

yandıkça yeniden v a r o l u y o r u m...

-///

ah’val;

derin döşemesinde gün ağrısının.

sıyrılıp güneşin sıcak gülümsemesinden;

üç vakit tekbir,

üç ihlas okuyup,

aşkın Yorgun yüzlü maskesinde ü ş ü y o r u m..

gitgide çürüyor aynalarda yüzüm,

ruhumu sağıyorum, kurak-buzul lavların ağır gövdesinden.

-/V

e y v a h.!

—-eyvahki sevgili.!

içimin kör yarası, isimsiz düşler cinneti.

serseri bir harp nârası sıkılmış öfkemin derin hâresi.

saatlerin kavuğunda restleşir

akreple yelkovan

çöktükçe çöküyor omuzum,

yorgunlukla dertleşir uykunun siyah gölgesi..

senli rüyalar ağırlıyorum öksüz hanemde,

gerçeğin çelikten kılıcı kesiyor tan vaktini..

—söyle ey yâr

yüreğin hiç sevdamsız üşümedi mi—

( yosun kokusu.. mai deniz..sih kırgınlık.. Denizli )