Şuara

Şairin şiirinde sözler olur aşikâr
Biliriz yazılanlar her zaman olmaz güzel
Kalemini kuşanır arar durur bir şikâr
Dokundurur inceden hepsi kendine özel


Bakınıp etrafına şiirler yazmalı ki
Göz görsün kulak duysun akıl ona inansın
Ressamlar da güzeli tuvale çizmeli ki
Asırlar geçse bile insanlık onu ansın


Bazı şairler koşar görünmeyen peşinde
Yerli, yersiz sözlerle hep kendisi kayıpta
Zan ardında sürünür olmaz kendi işinde
Bir güne asır ekler yaşar her gün ayıpta


Şair cefa çekerken eski dünyada her gün
Felek sefa sürmeyi sanki yasak eylemiş
Sorgulamaz o yüzden ruhunu eder sürgün
İçinden yandığını şiirlerle söylemiş


Şarttır doğru söylemek Nil'e yalan haramdır
Yazar, vakti gelince ak, kara açık olsun
Ruhu kabarıp taşsa yine Rabbine ramdır
Bekler hakkın yolunda, verilen zaman dolsun