Şubat Çatlağı Düş

Güneşi getiriyorum
Kış göğümden
Günü
Işığı kadar seviyorsun

Sonra
Dönüp
Rüyalar kadar masumum diyorsun
Ölü seviciyken ellerin

O zaman
Yüzünü iliştiriyorum yüzüme
Yüzün
Yüzsüz oluyor

Umursamıyorsun

Zaman telvesinden
Sabır diziyorum
Sinir
Tespihime

Yine de
Neresinden tutmaya çabalasam
Kara
Kan damlatıyorsun
Düşlerimde
Bellik ipliğime

Kızıyorum!

Sonrasında
Kelimelerim
Şubat çatlağı
Dudak kaçkınım
Küfürler savuruyorum
Sana
Bana
Birde bütün yarım kalmışlıklara

Gidiyorsun!

Hayra yorup
Uyanıyorum...