Suçlu

Bir şey yaparsın

Bir adım atarsın

Bir söz söylersin

Ve sonra çekilir,

İnsanların gerisini yaratmasını izlersin

"Ol" dersin,

"Işık" dersin,

Bir büyük patlama var edersin

Ve sonra çekilir

Kâinatın kendini yaratmasını izlersin

Bak, kaçtır söylüyorum

Camın arkasından konuşuyorsun

Duymuyorum

Bulanıklaşıyor sesin

Bir toz fırtınası gibi

Esip duruyorsun

Ama ıslanmıyorum

Az önce bir tren geçti

Aklının uzak vâdisinden

Gördüm

Senin treninin içi ışıl ışıl

Ama ben

Karanlık tarlaların ortasındayım

Sen treninin içini görürken

Tarlalar yok, bir siyah boşluk var

Ben senin trenini görürken

Ayaklarımın altında tarlalar var

Fısıldadığını da duydum

Belli belirsiz bir "Teşekkürler"

Mahcup bir yakarış gibiydi

Bâzı teşekkürler böyledir

İnsanın içine işler

Yapma böyle çocuğum

İşi yokuşa sürme

Yokmuş gibi davranmakla

Örttüğünü zannetme

Bunca insanı taktın peşine

O dağ senin, bu bayır benim

İstiyorsun ki, zamanı böyle tüket

Oysa hayat zâten oyalanmaktan ibâret

Yok, hiç ilişme duvar dibine

Kalk, kalk

Hayır, hayır

Ağlama boş yere

Ne zamandır başroldesin

Bu pişmanlık tiyatrosunda

Oyun bitti, kapandı perde

Sıra hayatın kendisinde